1. Ḥāshīyat al-Ṣabbān ʻalá al-Sharḥ al-Ṣaghīr lil-Mullawī ʻalá al-Sullam al-murawnaq -- 2. Taqrīrāt Ḥasan ibn Riḍwān al-Ḥusaynī.

Badawī, ʻAbd al-Raḥmān, 1917-2002; criticism and interpretation.

Study on conduct of life of Muslim women and women in Islamic perspective.

Islamic philosophy; Ismailites; doctrines.

Critical study of ʻAql-i surkh, a work by Yaḥyá ibn Ḥabash Suhrawardī, 1152 or 3-1191, on sufism early works to 1800.

Islamic ethics; Muslims; conduct of life.

Ṣadr al-Dīn Shīrāzī, Muḥammad ibn Ibrāhīm, -1641. Asfār al-arbaʻah fī al-ḥikmah. ; Islamic philosophy -- Iran.

Language and languages; linguistics; Arabic language; sufism.

The COVID-19 pandemic and its associated stressors have impacted the daily lives and sleeping patterns of many individuals, including university students. Dreams may provide insight into how the mind processes changing realities; dreams not only allow consolidation of new information, but may give the opportunity to creatively “play out” low-risk, hypothetical threat simulations. While there are studies that analyze dreams in high-stress situations, little is known of how the COVID-19 pandemic has impacted dreams of university students. The aim of this (...) study was to explore how the dream content of students was affected during the university COVID-19 lockdown period (March–July, 2020). Using online survey methods, we analyzed dream recall content (n= 71) using the Hall-Van de Castle dream coding system and Fisher's exact tests for sex comparisons. Preliminary results indicate that female students experienced more nightmares as compared to male students. Dream analysis found that, relative to normative American College Student (ACS) samples generated pre-COVID-19, women were more likely to experience aggressive interactions in their dream content, including increased physical aggression. Results indicate that university students did experience changes in dream content due to the pandemic lockdown period, with women disproportionally affected. These findings can aid universities in developing support programs for students by bringing forth an understanding of students' concerns and anxieties as they process the “new normal” of social distancing. (shrink)

_Is psychoanalysis possible in the Islamic Republic of Iran?_ This is the question that Gohar Homayounpour poses to herself, and to us, at the beginning of this memoir of displacement, nostalgia, love, and pain. Twenty years after leaving her country, Homayounpour, an Iranian, Western-trained psychoanalyst, returns to Tehran to establish a psychoanalytic practice. When an American colleague exclaims, "I do not think that Iranians can free-associate!" Homayounpour responds that in her opinion Iranians do nothing but. Iranian culture, she says, revolves (...) around stories. Why wouldn't Freud's methods work, given Iranians' need to talk? Thus begins a fascinating narrative of interlocking stories that resembles--more than a little--a psychoanalytic session. Homayounpour recounts the pleasure and pain of returning to her motherland, her passion for the work of Milan Kundera, her complex relationship with Kundera's Iranian translator, and her own and other Iranians' anxieties of influence and disobedience. Woven throughout the narrative are glimpses of her sometimes frustrating, always candid, sessions with patients. Ms. N, a famous artist, dreams of abandonment and sits in the analyst's chair rather than on the analysand's couch; a young chador-clad woman expresses shame because she has lost her virginity; an eloquently suicidal young man cannot kill himself. As a psychoanalyst, Homayounpour knows that behind every story told is another story that remains untold. _Doing Psychoanalysis in Tehran_ connects the stories, spoken and unspoken, that ordinary Iranians tell about their lives before their hour is up. (shrink)

Kadınların mukaddes görevlerini, insan neslinin devamlılığını sağlamayı yerine getirebilmelerine imkân veren aylık kanama dönemlerinin ironik bir şekilde kirlilik sebebi sayılması kadim bir kabuldür. Belki de ilkel inançlarda kana yüklenen tabu anlamı bu kabulün benimsenmesinde rol oynamıştır. Her ne kadar feminist akımlarla beşeriyet tarihinin başlangıcındaki anaerkil dönemde kadınlara kutsallık katan doğurganlıklarının bir uzantısı olan adet görmelerinin, ataerkil düzene geçişle bir aşağılanma ve murdarlık sebebi sayılmaya başlandığı iddia edilmiştir. Fakat bu görüşün dayanakları doğruluğunu ispatlayacak sağlamlıkta olmadığı gibi alanın uzmanlarınca da ortaya atılmıştır. (...) Bir hukukçunun mitolojik anlatıları da referans alarak yaptığı taraflı bir antropolojik okumadır. Ayrıca tarihi süreçte kadınların regl dönemlerindeyken bereket ve şifa kaynağı görüldüklerinin de etrafına pislik bulaştıran bir murdarlık halinde kabul edildiklerinin de örnekleri bulunmak mümkündür. Bununla birlikte hayızlı kadını kirli kabul eden anlayışın daha yaygın olduğu söylenebilir. Özellikle bu güne ulaşan şekliyle Yahudilikte, Cennette işlediği ilk günah sebebiyle cezalandırılmasının sonucu olarak adet gördüğü kabul edilen kadın, manen kirlidir ve bu kiri dokunduğu her şeye bulaştırdığından tecrit edilmelidir. Kanaması bittiğinde temizlenmesiyse özel ritüellerle mümkündür. Zaten Yahudilikte kirlilik sebepleri ve kirliliğin toplumda yaygınlaşmaması için alınması gereken tedbirler ile ilgili ahkâm, geniş ve karmaşıktır. Onlara göre cüzzam hastalığına yakalanmak da kirlilik sebeplerindendir ve cüzzamlı olan kişi de, özellikle din adamlarından, tecrit edilmelidir. Güncel Hristiyanlık, Yahudiliğin hayızlı kadınla ilgili düzenlemelerinin neredeyse uygulanamaz yükünden hepsini yok sayarak kurtulmuştur. Fakat ontolojik açıdan kadını ilk günahtan sorumlu tutma anlayışını genel olarak devam ettirmektedir. Cüzzamlıysa Hz. İsa (as) aracılığıyla tedavi edilerek Tanrı'nın rahmetinin ulaştığı bir konuma gelmiştir. İslam dini ise ilk günahı işlemede kadına ayrı bir sorumluluk yüklemediği gibi adet dönemini de bir kirlilik sebebi saymaz. Ama Medine'de Yahudilerle bir arada yaşayan Müslümanların, İslam öncesi Arap kültüründe de bulunan adetli kadını kirli sayma inancından etkilendiği anlaşılmaktadır. Öyle ki Yahudiler gibi hayızlı eşlerini evden çıkarmaları gerekip gerekmediğini, yaptıkları yemeği yiyip yiyemeyeceklerini sorgulamışlardır. Hz. Muhammed (as), hayızlı kadın hakkında indirilen ayetteki ifadeleri açıklarken, kadınları kirli kabul edip tecrit etmenin yanlış bir yorum olduğunu vurgulamıştır. Aksine bu dönemdeki kadınların temiz oldukları hakikatini hem sözleriyle hem de uygulamalarıyla göstermiştir. Sünnete uygun davranışın adetli eşle, tam bir cinsel birliktelik hariç, ilişkinin devam ettirilmesi olduğunu açığa çıkaran rivayetlerin sayısı çoktur. Öncellikle uygulamaya bizzat şahit olan müminlerin annelerinden ve diğer sahâbeden; Hz. Peygamber'in hayızlı eşiyle aynı yatak ve yorganı kullandığını, aynı sofrada yemek yediği hatta onun ısırdığı yerden ısırıp bardakta dudağının değdiği yerden içtiğini, hayızlı kadının elinin, kan bulaşmadıkça giydiklerinin, tükürüğünün temiz olduğunu açıklayan bilgiler aktarılmaktadır. Yine de konu etrafındaki tartışma ve yanlış uygulamalar tabiîn döneminde devam etmiştir. Zira adetli eşle yatılır mı, aynı yorgan kullanılır mı, yaptığı yemek yenilir mi, döktüğü suyla abdest alınır mı gibi sorgulamalar sürdürülmüştür. Hz. Peygamber'in aile efradından İbn Abbas'ın hayızlı hizmetlisine saçını taratmaktan çekindiği, tabiîn fakihlerinden loğusalık kanaması bittiği halde eşini kırk gün geçmeden yanına kabul etmeyenin veya aynı yorganla yatmamayı tavsiye edenin olduğu nakledilmektedir. Kadim inançların değişiminin zorluğu bu örnekte de açığa çıkmaktadır. Ayrıca kadınların aybaşı hali İslamî literatürde çoğunlukla fıkhî açıdan ele alınmıştır. Çünkü kadınların bu dönemde bulunması ibadetler ve muamelat açısından farklı sonuçlar doğurmaktadır. Bu arada kadınla ilgili kökleri Eski Ahid'deki yaratılış kıssasına giden ontolojik suçluluğu ve cezayı hak ettiği inanışlarının Hz. Peygamber'in sünnetiyle ret edilmesinin önemi dikkatten kaçmaktadır. Kur'an'ın deyimiyle eza/sıkıntı çeken kadına muhabbet ve ilgi gösterip desteklemenin sünnette vurgulanması da meselenin ihmal edilen bir yönüdür. Oysaki nasıl cüzzamlı Hz. İsa aracılığıyla uzak durulması gereken murdarlıktan Allah'ın bir peygamberi aracılığıyla şifa ulaştırılmasına layık kulu konumuna geldiyse, hayızlı kadın da Hz. Muhammed'in sünnetindeki uygulamayla bir arada yaşanacak, manen temiz kişi konumuna getirilmiştir. (shrink)

Reconstruction of a Source of Ibn Isḥāq’s Life of the Prophet and Early Qurʾān Exegesis: A Study of Early Ibn ʿAbbās Traditions. By Harald Motzki. Islamic History and Thought, vol. 3. Piscataway, NJ: Gorgias Press, 2017. Pp. v + 144. $58.

The two sermons edited and translated here for the first time are primary material from the years before the establishment of the Fatimid caliphate in 297/909. The authors have been identified as Abu 'Abd Allah al-Shi'i and Abu'l-'Abbas Muhammad, two brothers who were central to the success of the Ismaili da'wa in North Africa. Da'wa, a term used to describe how Muslims teach others about the beliefs and practices of their Islamic faith, therefore provide a unique view of the (...) nature and development of Islam throughout history. In this case, the primary texts shed light on the development of Islam among the Berbers of the Maghreb. The first text by Abu 'Abd Allah al-Shi'i shows how the arguments for belief in the 'imamate' of the family of the Prophet, that is, the Shi'a belief that all imams should be spiritual descendants of the Prophet Muhammad and his household, were developed and presented to bring new adherents to the cause. The Book of the Keys to Grace by his elder brother Abu'l-'Abbas, too, concerns not only the centrality of the imam in the faith but also sheds light on the hierarchy of the da'wa in this early period and its organisational sophistication. Both texts also reveal the contemporary theology propagated by the Ismaili da'wa, including for instance, the powerful analogy of Moses/Aaron and Muhammad/'Ali, the awareness of a variety of religious traditions and the use of detailed Qur'anic quotations and a wide range of hadith. As such they constitute primary source material of interest not only for Ismaili history but for this early period of Islam in general.". (shrink)

Müksirûndan biri olan Abdullâh b. Abbâs 1660 hadis nakletmiş ve İslâmi ilimlerin farklı birçok alanlarıyla birlikte hadis ilmiyle temâyüz etmiştir. Kur’ân’daki incelikleri kavrayıp yorumlaması için Rasûlullah’ın özel duasına mazhar olan Abdullâh b. Abbâs, fetvaları oldukça meşhur fakih bir sahâbîdir. Rasûlullah’ın sünnetini anlamaya yönelik çabaları sahâbenin gözlemine bağlı olarak farklılık arz etmektedir. Ayrıca onların her birinin hadisleri anlayış ve kavrayışları aynı seviyede değildi. Bundan dolayı rivâyetler hususunda farklı anlayışlar, yorumlamalar, unutmalar ve yapılan hatalar sebebiyle sahâbe birbirini tenkit etmiştir. Büyük bir ilmi (...) birikime sahip olan İbn Abbâs sahâbeden mirasa dair nakledilen bazı rivâyetleri, uygulama ve fetvaları düzeltmiş ve onları tenkit etmiştir. İbn Abbâs’ın hayatına ve hadis, tefsir ve fıkıh ilmindeki konumuna dair çalışmalar yapılmıştır. Ancak onun ferâiz hususundaki istidrâkleri hadis ilmi açısından incelenmemiştir. Araştırmamızda onun hadis ilmi çerçevesinde Rasûlullah’ın sözlerinin ve uygulamasının doğru anlaşılması için mirasa dair yaptığı istidrâkleri ele alınmıştır. Abdullāh Ibn Abbās is one of the companions well known for his verdicts in the area of the Islamic law of inheritance and the abundance of his verdicts in jurisprudence. In this regard, the inheritance sections of the jurisprudence books often include Ibn Abbās's verdicts and applications. He approached the matters regarding jurisprudence from a different perspective, ruled differently from the companions, and provided corrections mainly in terms of the science of inheritance regarding the sayings narrated by the companions, applications and verdicts of the companions. In this regard, Ibn Abbās considered the jurisprudential aspects of the sayings and applications of Prophet Muhammad and made a ruling by interpreting the same narration by his wide understanding and knowledge and considering the meaning of the sayings. Ibn Abbās, who made different interpretations and evaluations in his corrections regarding the law of inheritance, objected to Umar Ibn Al-Khattab and Uthman Ibn Affan, criticized and corrected the narrations of Zayd Ibn Thabit. Ibn Abbās, who interpreted the matters regarding inheritance according to the principles of the Qur'ān, made rulings according to the apparent meanings of the related verses of the Qur'ān. (shrink)

Biography of Jiddu Krishnamurti, 1895-1986, Indian philosopher.

Çalışmada İslam tefsir geleneğinin erken dönem müfessirlerinden biri olan Mâtürîdî’nin (ö.333/944) İbn Abbas (ö. 68/687-688) rivayetlerine yaklaşımı incelenmektedir. Bilindiği üzere onun kaleme aldığı Te’vîlâtü’l-Kur’an, dirayet ağırlıklıdır. Ancak eserdeki dirayet içerikli yorumları rivayetten yoksun değildir. Zira tefsirinde az da olsa Hz. Peygambere isnad edilen rivayetlere, bolca sahabe ve tabiine ait rivayetlere rastlanır. Sahabe nesli içerisinde tefsirde ilk sırada yer alan İbn Abbas, Te’vîlâtü’l-Kur’an’da da rivayet sayısı bakımından ilk sırayı korumaktadır. Tespitimize göre bu eserde İbn Abbas’a ait 579 rivayet (...) vardır. Bu sayıyla İbn Abbas Te’vîlâtü’l-Kur’an’da sahabe arasında ilk sırada yer almaktadır. Bu eserde İbn Abbas’ın önemi aslında rivayet bakımından ilk sırada yer almasıyla ilgili değildir. Mâtürîdî’ye göre genelde sahabenin, özelde İbn Abbas’ın tefsirde ayrı bir önemi vardır. Zira o, tefsiri sahabeye özgü bir alan olarak görmektedir. Bilindiği üzere Mâtürîdî, tefsir te’vil ayrımı yapmakta, tefsirin sahabeye te’vilin ise alimlere ait olduğunu söylemektedir. Onun bu yaklaşımı çalışmada Te’vîlâtü’l-Kur’an’daki İbn Abbas’a ait 579 rivayet üzerinden incelenmektedir. Çalışma iki kısımdan oluşmaktadır. İlk kısımda Mâtürîdî tefsirindeki İbn Abbas rivayetleri biçim ve içerik açısından tanıtılmaktadır. Rivayetlerin uzun veya kısa oluşu, ayet içerip içermemesi, İbn Abbas’ın senedde her zaman sözün sahibi değil, Hz. Peygamberin sözünü aktaran biri olarak yer alması ona ait rivayetlerin biçimsel yönü olarak görülebilir. Rivayetlerin Te’vîlâtü’l-Kur’an’daki görünümü de bu bağlamda ele alınabilir. Bu hususta önce Mâtürîdî’nin İbn Abbas rivayetleri için hem te’vil hem tefsir ifadesini kullandığını belirtmeliyiz. O tefsirinin genelinde sadece sözü söyleyenin ismini zikrederek senedin geriye kalan kısmını hazfettiği için tefsirinde senedin yer alış biçimi üzerinde durma imkânı yoktur. Rivayetin metin kısmını ise Mâtürîdî bazen olduğu gibi alıntılamakta bazen özetlemekte bazen de başkasına ait sözü zikrettikten sonra İbn Abbas’a ait sözün, aktardığı söze benzediğini söylemekle yetinmektedir. Te’vîlâtü’l-Kur’an’da İbn Abbas’a ait rivayetlerin içeriğine gelince rivayetler, hurûf-ı mukattaa, sebeb-i nüzul, kıraat, nesh gibi Kur’an ilimleri, kelime açıklamaları, ayet yorumları şeklinde sınıflandırılabilir. O ayetin bazen bir kesitini bazen bütününü yorumlamakta, yorumlarını nüzul dönemi veya sonrası olaylar ile ilişkilendirebilmektedir. Çalışmanın ilk kısmı bu çerçevededir. İkinci kısımda ise Mâtürîdî’nin İbn Abbas rivayetlerini ayeti yorumlamada kullanışı ele alınmaktadır. Te’vîlâtü’l-Kur’an’a bu açıdan bakıldığında Mâtürîdî’nin farklı tavırlar sergilediği rahatlıkla görülebilir. Zira o, bir âyetin yorumu için İbn Abbas’ın görüşünü bazen benimsemekte, kendi görüşüne dayanak etmekte, bazen başka rivayet zikretmeksizin onun rivayetiyle yetinmekte, bazen onun rivayetini diğer rivayetler içerisine almakta ancak bunlara ilişkin bir değerlendirme yapmamaktadır. Bunun yanı sıra o bazen İbn Abbas tefsirini tercih etmemekte hatta eleştirmektedir. Mâtürîdî’nin İbn Abbas’ın yaptığı yorumu gereksiz gördüğü yerler de bulunmaktadır. (shrink)

Treatise with auto-commentary on Dvaita philosophy.

Contributed articles on Indic philosophy, Vedic grammer, and classical Sanskrit literature; includes some on the life of Kr̥ṣṇa Mādho Jha, Sanskrit scholar.

Women entrepreneurs innovate, initiate, engage, and run business enterprises to contribute the domestic development. Women entrepreneurs think and start taking risks of operating enterprises and combine various factors involved in production to deal with the uncertain business environment. Entrepreneurship and technological innovation play a crucial role in developing the economy by creating job opportunities, improving skills, and executing new ideas. It has a significant impact on the income of the household. The study focused on investigating the role of women’s entrepreneurship (...) and innovation technologies in contributing to household income in the challenging situation of the pandemic COVID-19. The paper emphasized identifying the determinants of female entrepreneurial contribution toward household income. This study collected data from selected rural and urban areas of district Faisalabad through a self-administered questionnaire. Investigators interviewed female entrepreneurs and chose them through the snowball sampling technique from a population of purposively selected female-run businesses. Interviews were conducted with women entrepreneurs to gather relevant information for the survey investigation at their workplaces and home. The effects of various factors, including age, education, family size, income from other sources, time allocated to entrepreneurial activity, firm size, and location were estimated empirically using an ordered logit model. The study findings exhibited a positive and significant role of respondents’ education, family size, time allocated to entrepreneurial activities, and firm size. The survey outcomes also indicated that the contribution of entrepreneurial income to household income in the rural areas is significantly higher than that in urban areas. This study signifies that regulations against gender discrimination in public and private institutions are helpful. Besides, encouraging an environment for entrepreneurial culture among women in the country would increase family income. The study’s findings and policy implications directly link to Sustainable Development Goal 5 of Gender Equality and SDG 8 related to decent work and economic growth. (shrink)

Study of Śivasvarodaya, work on yoga; includes original Sanskrit text with English translation.